Tradities

In Drenthe bestaan, rond oud en nieuw, een aantal tradities. Eén daarvan is het bakken van kniepertjes, rollegies en spekkedikken. Een kniepertie is een plat wafeltje en een rollegie is datzelfde wafeltje maar dan opgerold. De knieperties symboliseren het oude jaar. Ze liggen open, alles is bekend, er zijn geen verrassingen meer. Die eet je dus op oudejaarsavond. Het rollegie staat voor het nog onbekende, dichte, nieuwejaar. Die eet je dus op nieuwjaarsdag. En dan bij voorkeur gevuld met slagroom. Mjam. En de spekkedikken? Die brengen geluk! Je eet ze op nieuwjaarsdag. Een soort slappe wafels zijn het met daarin anijs, spek en droge worst. Om je vingers bij op te eten. Echt waar.

Zo lang als ik me kan herinneren waren er altijd wel zelfgemaakte knieperties en vaak ook spekkedikken. Maar de makers van al dat lekkers, de generatie van mijn moeder (én ouder), worden langzaam maar zeker ouder. De kans dat je ze dus -zomaar- krijgt is niet meer zo groot. Daarom besloot ik ze dit jaar zelf te gaan bakken.

Ik kreeg gisteravond, telefonisch, een bijscholing 'spekkedikken bakken voor beginners' van de vrouw die ze altijd bij mijn moeder bezorgde. Ze bakt ze zelf niet dit jaar. 'Ik zit wat in de lappenmand,' vertelde ze door de telefoon, 'het is me teveel gedoe om er dit jaar aan te beginnen.' En toen volgde een half uur lang instructies over lauwwarm water, gesmolten roomboter, en hoe belangrijk het was de ingrediënten in de juiste volgorde in het beslag te doen. 'Eérst lauwwarm water, dan de stroop en boter erin en als het beslag goed is pas dán het roggemeel er door! Als je op zaterdag wilt bakken moet je wel op vrijdagavond het beslag maken. Het is het allerlekkerste als het beslag één nacht in de koeling staat. En als je er niet uitkomt, ik ben thuis hoor. Niet aarzelen, je kunt me gewoon bellen!'

Een prachtmens is het. Dik zeventig jaar oud en dan nóg altijd klaar staan voor een ander. Ik ga dus vanavond het beslag maken en morgen bakken. En als het project lukt moet ik op nieuwjaarsdag maar even naar Gasselte denk ik. Want daar woont de instructrice. Dan breng ik haar wat spekkedikken, als geluk voor het nieuwe jaar.