Ik heb een probleem. Ik kan niet kiezen. Wel als het gaat om de belangrijke zaken in het leven. Dat kost geen enkele moeite. 'Gaan we links of rechtsaf? Gaan we naar The Lion King of naar Jesus Christ Superstar? Gaan we wel of niet aan 't werk morgen.' Allemaal makkelijke keuzes. In een fractie van een seconde beslis ik. En daar kom ik dan, in principe, ook niet meer op terug.Maar zet me niet in een restaurant. Waar ik moet kiezen tussen soms wel honderd dingen die ik allemaal lekker vindt. Urenlang kan ik dubben over vis of vlees, voorgerecht of niet. Toetje met of zonder slagroom. Aardappeltjes of friet. Sausje d'r bij of niet. Moeilijk, moeilijk. Ik beslis. Dan kom ik er op terug. Vervolgens kies ik wat anders. Dan verander ik nóg een keer van mening. En ondertussen drijf ik mijn tafelgenoten tot pure wanhoop.
En u ziet het hier boven. Een klein gedeelte van de menukaart van de pizzeria. Morgen ga ik daar eten met Henny en Skwebbel. De vorige keer dat ik er was koos ik nummer dertig (tomatensaus, kaas, champignons, ham, spek, artisjokken, gorgonzola). En die was hemels! Zó lekker. Ik roep dan ook al weken, met zeer grote stelligheid: 'Ik neem nummer dertig!' Maar nu ik zo zit te lezen op die menukaart...
2 opmerkingen:
Vaker gaan en gewoon doortellen, heb je het in een paar jaar allemaal gehad.
Met salami is ook errug lekker! Maar je hebt nog de hele dag om te twijfelen, als je het vanavond maar weet dan. Hebben ze je daarom de kaart meegegeven??? hahaha
Een reactie posten