Beroemd

Gisteren werd bij Kronkels thuis een pakje bezorgd. In dat pakje zat mijn boek. Meneer Kronkels had de boekenklok wel horen luiden maar had geen flauw idee waar de klepel hing. Hij wist wel van een boekje en Australië maar dat ik dat boekje zelf had geschreven was hem ontgaan. Kronkels zelf was niet thuis, zij was samen met mij, héél hard aan het werk. En dus maakte meneer Kronkels het pakje open.

MikMak, de bijna drie jaar oude dochter van de heer en mevrouw Kronkels, was beter bij de tijd. Toen haar vader het boekje uit de verpakking haalde wees ze naar het boek en riep hard: 'Llllllllloely'. Zo noemt ze me, Loely. Omdat ze de R nog niet kan zeggen. Zo schattig...

Meneer Kronkels keek stomverbaasd van zijn dochter naar dat boekje over Australië waar zij zo enthousiast op wees. 'Roely?' vroeg hij. 'Nee MikMak, dit is toch niet Roely? Dit is een boek! B-oe-k!' Maar MikMak hield voet bij stuk, de schat, en bleef wijzen en zeggen dat het toch echt om Loely ging. Meneer Kronkels vond het maar vreemd. En om zijn dochter te bewijzen dat het echt een boek was en niet de collega van haar moeder draaide hij het boek om. En daar, op de achterflap, zag hij mijn foto. Loely zelf. Krijg nou niks...

Ik hoorde het verhaal vandaag en zat te glimmen van trots. Niet trots vanwege dat boek. Nee mensen, wat veel belangrijker is: ik ben her-kend! Dit is wat beroemd zijn inhoudt. Okee, ik werd alleen nog maar herkend door een kind van bijna drie, maar dat doet er niet toe. Want het is toevallig wel een heel slim kind van bijna drie!