Geluk

Voor ons in de rij stond een ouder echtpaar. Ouder dan Peer en ik. De man had een zeer artistiek hoofd, lang golvend grijs haar compenseerde een hoog kalend voorhoofd. We schuivelden met ons vloerkleed en de ovenschaal stapje voor stapje verder. Het was druk. Bere-druk. Want het was Woonsdag. Wist ik veel. Ik wilde gewoon een nieuw vloerkleed en een hapje eten.

De rij naast ons ging sneller. De man met het artistieke hoofd keek naar de rij, naar z'n vrouw en met een kort hoofdknikje werd de beslissing genomen; ze schoven één rij naar rechts. 'Als iedereen dat nou doet zijn we zó aan de beurt!,' riep Peer enthousiast. De man keek om en lachte. Ik vertelde hem dat ik altijd in de verkeerde rij sta. 'Ja,' zei hij, 'dan is de kassarol op, of de pin doet het niet...' Ik knikte. Maar ondertussen stond hij niet meer in mijn rij en ik altijd in de verkeerde... De man met het artistieke hoofd besefte dat ook en een wedstrijdje ontstond.

Hij liep ver op ons in. Keek grijnzend achterom. Maar toen stokte zijn rij en liepen wij weer in. Ik grijnsde niet. Want zo ben ik niet (...). We schuivelden en hielden elkaar nauwlettend in de gaten. Leuk was het, zo'n wedstrijdje als je toch niks beters te doen hebt.

Uiteindelijk won hij. Dik. Hij keek nog een keer achterom en lachte breed. Ik zou durven zweren dat ik hem licht zag huppelen toen hij richting de uitgang liep. 'Zo,' zei ik, 'die is ook weer gelukkig. Dat hebben we dan toch maar mooi geflikt! Nu moeten wij alleen nog even zorgen dat we ook door de kassa komen.'

Toen we eindelijk, eindelijk, ein-de-lijk aan de beurt waren kwam een jongen in een geel Ikea-shirt aanlopen. De kassajuf had onze ovenschaal bijna opgepakt toen ze hem zag aankomen. 'Oh, kom je me aflossen? Fijn!' En toen moest haar la er uit, haar spullen werden bij elkaar gegraaid, oh, bijna haar flesje water vergeten, wacht nog even... de bodywarmer moest nog mee. De jongen deed een nieuwe la er in, zijn personeelspasje door de kassa, en nog een keer, en toen, eindelijk, 'blieb'.

'Ik wou dat die man dit nog had kunnen zien,' zei Peer.
'Ja,' zei ik, 'dan was hij nóg gelukkiger geweest!'