Grote jongens

Ooit was hij (de sub-zoon links op de foto) de slechtste eter die ik ooit zag. 'Dat lust ik niet,' kwam vaak voor. En hij lustte het dan ook echt niet. Hij wilde niet naar het buitenland op vakantie want daar 'praten ze raar'. 'Niks aan', die verre landen en andere culturen. Nu studeert hij internationale communicatie en woonde in verband met die studie al eens een half jaar in Finland. Op dit moment woont hij in Portugal en met ingang van februari zit hij voor een half jaar in Brussel. Koken is zijn passie. Hij riep een paar weken geleden: 'Ik heb zo'n fantastisch recept voor tiramisu.' En toen ik voorstelde dat hij dat dan maar moest maken voor tweede kerstdag was het meteen goed.

Ooit was hij (de sub-zoon midden op de foto) stil en verlegen. Hij was niet de slechtste eter, dat was zijn broer, maar echt genieten van eten was er ook niet bij. Studeren ging niet zo best. Hij haalde de MAVO en ging aan het werk. Inmiddels heeft hij een bijzonder goede baan, heeft net zijn HBO-Wiskunde afgerond, verbouwt in zijn eentje zijn huis én is dol op koken en lekker eten.

'Zullen we met de kerst allerlei hapjes eten?' vroeg de één.
'Dat is goed,' zei ik, 'wie maakt dan wat?'
'Ik maak de Tiramisu,' zei de jongste.
'Zal ik dan tappas maken?,' zei de oudste.
'En als jij dan vissoep maakt...' keek hij er lief achteraan.

En zo stonden we vanavond met z'n drietjes in de keuken. Zo gezellig. De één sneed groente. Ik gooide rivierkreeftjes in de vissoep en de ander prees bij mij Osseworst aan. 'Oh, met mosterd en uitjes, zó lekker!' En ondertussen zat sub-zoon nummer drie in de kamer achter de computer, met z'n vader.

Ik heb vandaag weer genoten. Dat moge duidelijk zijn.