Nou moet u niet allemaal gaan denken dat ik een ontzettende keukenprinses ben hoor. Want ik deed het voor het eerst vanmiddag. Proefbakken. Nog nooit eerder gedaan. Maar vanwege dat zesgangenmenu (zie blogje hieronder) en allerlei onbekende recepten leek het me wel zo verstandig. Eén van de toetjes die een hele goede kans maakt om keus-van-de-kerst te worden is een amandelmerinque met karamelroom. Toen ik het plaatje zag liep het water me al in mijn mond en toen ik het recept begon te lezen...Diepe zucht. 'Eiwitten,' mompelde ik, 'ik wist het wel! Grrrrr.... ei-witten! Ik kan me herinneren dat dat jaren geleden al eens héél erg fout ging'. Nog een diepe zucht, nog eens bladeren. Maar uiteindelijk besloot ik het toch nog eens te proberen. Met twee eieren. En zonder de stress van 'over-een-uur-staan-hier-tien-mensen-die-willen-eten'.
Ik waste alle onderdelen die in ging gebruiken eerst heel goed af. Want eiwitten kunnen niet tegen vet. Ik pastte vervolgens het truukje van mijn moeder zorgvuldig toe. Eerst alles even inwrijven met citroensap, had ze gezegd, dan is het echt, zeker weten, goed ontvet. Ik scheidde vervolgens de dooiers van de witten. Dat was een eitje. Ik goot de eiwitten voorzichtig vanuit het superontvette schaaltje in de superontvette beslagkom. Snufje zout erbij en het kloppen kon beginnen. En ging door. En maar door. En maar door... En wat er ook gebeurde; weer werden de eiwitten niet stijf! Lobbig, dat was het woord wat eventueel, als je het heel ruim nam, van toepassing kon zijn op de mix in de kom. Een dun, licht lobbig mengsel. Ach, what the heck, ik was nu toch bezig dus hup, suikers er bij in, beetje bloem erbij en het dunne spul werd in kleine klodders uitgegoten over de bakplaat. Een uur lang in de oven en toen...
Krijg nou wat, ze zagen er wél uit als schuimkoekjes. Gladde, totaal vormloze, schuimkoekjes en zeker niet de amandelmerinques die het hadden moeten zijn, maar toch, schuimkoekjes waren het. Ik proefde er voorzichtig ééntje. Hmmm... en nog lekker ook. Peer kwam thuis en proefde de rest. Er is er nu nog maar één over. Dus de conclusie moet zijn: proefbaksel mislukt maar het resultaat mag er tóch zijn!
PS: alle tips ten aanzien van het kloppen van eiwitten zijn meer dan welkom. Dat moge duidelijk zijn.
3 opmerkingen:
kwamen de eieren uit de koelkast? Ze moeten namelijk op kamertemperatuur zijn
Gewoon eieren scheiden en in een kommetje (ontvetten doen we niet aan) kloppen, en kloppen en kloppen en kloppen. Met de garde, dan lukt 't, wedden!
Met de keukenmachine (Desnoods geleend)? Scheelt tijd, èn krachtinspanning!
Een reactie posten