Mannen van stavast

In een achterkamertje op het Haagse binnenhof zaten twee ernstig kijkende mannen bij elkaar. 'Als we een echt besluit nemen,' zei de ene man erstig tegen de andere, 'dan valt dit kabinet. D66 wil absoluut niet mee in deze beslissing. Zij weigeren naar Afganistan te gaan. Hoe pakken we dit aan? Ik wil natuurlijk blijven zitten waar ik zit en dat zal voor jou toch niet anders zijn?' De andere man knikte instemmend. Hij dacht diep en lang na en toen zei hij: 'Ik heb een plan. Als we nou eens naar buiten brengen dat we vooralsnog geen besluit nemen maar dat we een voornemen uitspreken? Dan laten we de kamer het besluit nemen. Dan zijn zij de bonte hond, hebben wij geen heibel met D66 én, wat nog belangrijker is, we kunnen allemaal gewoon lekker in het pluche blijven hangen.'

De mannen probeerden het te verkopen in de tweede kamer. Maar er werd, een beetje lacherig zelfs, met hoofden geschud. Dit kon toch niet een echt kabinetsstandpunt zijn? Proest. Maar toen de partijen doorhadden dat deze mannen écht serieus waren ging er een vuist de lucht in. Harry van Bommel van de SP stond op en zei hier niet aan mee te willen werken. De regering moest eerst maar eens een standpunt innemen en dan zou de kamer er wel over debatteren. Dat was de gang van zaken. De regering regeert. Dat is tenminste de bedoeling...

Het eerste deel van dit blog verzon ik. Maar het bericht over Harry van Bommel hoorde ik vandaag op de radio. 'De SP vertikt het om een besluit te nemen,' zei de nieuwslezer. En ik deed, in mijn eentje, een wave voor Harry van Bommel. Want ik hou van mannen van stavast. Helemaal als ze het opnemen tegen het stelletje slapjanussen die op dit moment "de baas" zijn over ons land!