Thomas (2)

We liepen gezellig naast elkaar in een vlot tempo door de sportschool. Niet dat we vooruit kwamen maar Hejemato had wel helemaal visioenen van boslucht en zwoele briesjes. Ja mensen, wat adrenaline allemaal met je kan doen!

'Zullen we net doen alsof we er niet zijn?' hijgde ik licht. Mijn collega keek me verbaasd aan. 'Zodat hij ons niet ziet,' wees ik over mijn schouder. Maar later stond hij er toch weer; Thomas, onze persoonlijk begeleider.

Toen we, na een kwartiertje stevig stappen, de apparaten uitgezet hadden nam hij ons mee naar het fitnessgedeelte van de sportschool. 'Vorige week hebben jullie apparaat zes tot en met tien gedaan?' We knikten timide, beide wisten we nog precies hoe het gevoeld had. We hadden borstspieren, zo was gebleken. Nou, om meer precies te zijn: we hadden borstspieren-pijn gehad. Best veel ook.

'We doen vandaag apparaat één tot en met vijf en dan kunnen jullie zes tot en met tien er gewoon zelfstandig achter aan doen. Laten we beginnen! Ieder apparaat 15 keer en dat drie keer herhalen.' We keken elkaar aan met zo'n blik van 'vooruitdanmaar' en begonnen. Na de eerste vijf apparaten was Thomas al heel tevreden over ons. Wij hadden inmiddels beide een hoogrode kleur en een stuk minder praatjes als een half uurtje eerder. 'Dan kunnen jullie je nu verder wel redden hè?' We knikten.

Hejemato ging op het apparaat wat ons vorige week de borstspierenpijn had opgeleverd. Ik stapte op het apparaat er naast. 'Zeven... acht..... negen.... tien......' hijgde mijn collega, 'el-luffff.....' Ze keek om zich heen. Thomas was nergens te zien. 'Elf is ook best goed!' concludeerde ze. We giegelden als twee bakvissen die iets doen achter de rug van de hoofdmeester om. We maakten het rondje wel af maar deden niet op ieder apparaat 15 keer de oefening en al he-le-maal niet drie keer die vijftien keer. Ik zeg het u, tegen de tijd dat je tot tien hebt geteld en tegelijkertijd gewicht hebt geduwd, geschoven of getrokken, dan wordt tellen best moeilijk.


Thomas kwam langslopen. Wij gingen rechtop zitten, en trokken en duwden dat het een lieve lust was. 'Gaat het goed?' vroeg de persoonlijk begeleider. 'Jahaaaaaa!' hijgden we in koor. En aan het eind van het rondje fitness fietsten we nog de voorgeschreven vijftien minuten. En daar deden we pre-cies tien minuten over...