Stoppen met roken

Bijna zes jaar geleden stopten Peer en ik met roken. Op een vrijdagavond. Koude kalkoen. Het was genoeg geweest. Ik weet nog hoe het was, die eerste zaterdag. De hele dag had ik maar één ding in mijn hoofd: roken, roken, roken, roken, roken, roken. En niks anders. Maar na een week werd het al beter en na twee weken had ik eindelijk een beetje het gevoel dat ik het heus wel ging redden zonder die verslavende gewoonte.

Dus toen Skwebbel twee weken geleden aankondigde te stoppen deed ik haar een aanbod. 'Zal ik je, twee weken lang, dan iedere dag iets mafs sturen per email? Als ondersteuning, als hart onder de riem zeg maar?' Dat zag Skwebbel wel zitten en dus dook ik op de virtuele surfplank en ging het internet op. Zoekend naar puzzeltjes, gekke foto's, maffe dingen over roken. Iedere dag stuurde ik iets. Tot afgelopen donderdag. Want toen waren de twee weken voorbij. 'Maar nu niet denken dat het over is,' schreef ik Skwebbel, 'want morgen komt Le Grande Finale'.

Die Grande Finale bestond uit een website met een foto van Skwebbel zelf, juttend op het wad. Ze doet niets liever dan zoeken, peuren met stokjes, kijken onder stenen, in de hoop iets te vinden wat 'haar roept' zoals ze dat zelf zegt. In die foto had ik de tien laatste linkjes verstopt. Ik stuurde hem op en Skwebbel ging virtueel jutten. Ze vond er zes. En stuurde de foto terug met de volgende tekst:

'Dit is nu geen puzzelfoto meer, dit is een puzzel bon. Print hem uit. Stop hem in je tas. En ga naar het winkelcentrum Peelo. Daar moet je uitzoeken bij welke winkelier je hem in kunt leveren. Veel plezier!'

In ons winkelcentrum zijn welgeteld negen winkels. Dat had dus een leuke puzzeltocht kunnen worden. Ware het niet dat de buurvrouw van Skwebbel de bloemenzaak in dat centrum runt. Ik ging dus naar Bloemiste Dineke en liet daar de bon zien. Ze bestudeerde hem alsof ze niet wist waar het over ging. 'Heb jij deze bon uitgegeven?' vroeg ze aan haar assistente. 'Nee hoor!' was het antwoord. Ik zei niks en keek glimlachend toe. 'Welke kleur wil je?' vroeg Dineke lachend. 'Nou, eh... mag het ook iets met hyacinten zijn?' vroeg ik. Dat mocht. Dineke ging naar buiten en kwam binnen met een megagrote bak vol hyacinten. 'Ah, joh, dat is te gek hoor!' riep ik nog. Maar er was niet tegen te praten. Ik kreeg de mini-voorjaars-tuin gewoon mee naar huis.

'Wil je de bon houden?' vroeg Dineke.
'Nee dank je, ik heb hem in de computer! Maandag print ik hem opnieuw uit. Tot dan hé!' Lachend verliet ik de winkel.

Dat zijn nog eens leuke cadeautjes! En wat ook zo'n leuk cadeautje is, we (Henny, Skwebbel en ik) hebben onze reis geboekt! Bij Vaya.nl. Vrijdag 10 maart gaan we naar de Portugese zon, naar hier (klik op 'meer foto's'). Fijn, fijn, fijn!!