Eerder deze week zag ik het recept in het blaadje van de Super de Boer. Ik las de ingrediënten en dacht 'hmmm... niet slecht...'Vanmiddag, in de supermarkt, moest ik nog besluiten wat we gingen eten. De salade schoot door mijn hoofd. Maar ja, wat zat er nou precies in? Eh... aardbeien, sla, uitgebakken spekjes, balsamico azijn en honing, dat wist ik zeker. Verder iets van kaas, maar welke kaas? Ik greep een puntje brie (lekker veilig). Thuis bleek dat het camembert had moeten zijn, en dat er ook nog tijm in moest, en croutons. Soix, wat maakt het uit. Dit was, zeker weten, ook een prima combi.
Ik maakte schoon, sneed, snipperde, bakte en roosterde en tegen de tijd dat Peer thuis kwam was de salade zo goed als klaar. 'Zo....,' zei Peer toen hij in de keuken kwam kijken wat ik aan het maken was, 'dát ziet er lekker uit!'
Bij de eerste hap probeerde ik zoveel mogelijk ingrediënten op één vork te krijgen. Voor het 'totale proeven' zeg maar. Dat lukte. Heerlijk was het. Ik keek naar Peer. Peer sloot zijn ogen en sprak: 'Oh, oh, oh... wat is dit lekker!' En zo werd een salade uit een reclameblaadje zomaar salade-zomer-topper van 2006.
3 opmerkingen:
Dat vind ik nou zo bijzonder he, dat jij jullie eten zo vaak fotografeert. Bij ons zijn de lekkere dingen op voordat ik scherp heb gesteld. En de vieze dingen ("oh mag je niet zeggen") nodigen niet uit tot kiekje.
Maar: die salade ziet er wel heeeeel lekker uit.
Inderdaad echt zomer-eten dit ... hmm ... heel uitnodigend!
@Taaldoos: ik verbied Peer ook maar een hap te nemen voor ik het vastgelegd heb. Maar alleen als het én echt een plaatje is én ik een plaatje nodig heb voor bij het recept in mijn Carta-receptenprogramma. (tip: http://carta.verbi.nl/ daar is het programma gratis te downloaden!)
Een reactie posten