Helderziend?

We hadden het er al vaak over gehad, Kronkels en ik. We wilden samen naar een paranormale beurs. Maar op de één of andere manier kwam het er niet van. Tot vandaag. Want vandaag gingen we samen naar Martiniplaza in Groningen voor 'Paravisie'.

Eerst slenterden we rond om eens te kijken welk vlees we in de kuip hadden en toen bezochten we een paragnoste die de spijker behoorlijk op z'n kop sloeg. We waren beide echt onder de indruk. Daarna dronken we koffie, aten een broodje, slenterden nog wat, bekeken allerlei kraampjes met boeken, stenen, wierrook en sieraden en toen besloot ik dat ik mijn handen wilde laten lezen. Dat had ik nog nooit gedaan en voor alles is een eerste keer nietwaar?

De helderziende dame in kwestie begon heel stellig:
'U moet beslist meer communiceren,' zei ze. Ik keek Kronkels niet aan want dit sloeg nergens op. Er wordt mij zelfs regelmatig verweten dat ik teveel communiceer. 'U heeft een gat in uw hand,' ik keek haar verbaasd aan, 'maar dat was vroeger nog erger,' herstelde ze zichzelf toen ze mijn verbaasde blik zag. Ik durfde echt niet meer opzij te kijken. Over de plank totaal misslaan gesproken. 'Verder moet u overwegen om te stoppen met roken (ik rook al bijna zes jaar niet meer) want dat leidt tot keelklachten. En u moet goed om uw rug denken (nog nooit last van gehad).' Ik voelde Kronkels bijna in lachen uitbarsten. Maar ze hield zich nog in. Totdat...

'En ik zie waardering in uw werk, financiële waardering,' ging de helderziende verder. That was the limit. Kronkels en ik barstten in lachen uit. De helderziende keek ons wazig aan. 'Ja weet u,' zei ik nog na-hikkend, 'we zijn het afgelopen jaar bezig geweest om die waardering rond te krijgen maar dat zit er echt niet in hoor. Neem dat maar van ons aan!' We lagen dubbel. Volgens de helderziende zou ik dan om salarisverhoging moeten vragen. Zo hee, wat een visie! Ik legde haar uit dat ik dat net gedaan had, een half jaar geleden. Ze kon geen kant meer op en zei dus: 'dan moet u dat nog maar een keer proberen'. Nadat ze mij tot slot nog stellig had verkondigd dat ik kinderen had (waarom weet ik daar dan niks van?) beëindigden we het gesprek. We namen nog een kop koffie en giebelden na over dit heldere licht. Wat een type zeg. Geweldig.

Het was een leuke middag. Met Yin en Yang. Met mooi en lelijk. Met serieuze gesprekken en dubbel liggen van de lach. En met een helderziende die zo in een spotje voor een brillenmerk kan.