Krabben-tukken

'Nou ja zeg, wat zijn ze daar nou aan het doen?'
Peer zat stomverbaasd naar buiten te kijken. We zaten, na een wandeling langs het strand, in Den Helder aan tafel bij Lands End. Zicht op Texel. Af en toe voer een veerboot langs en het eten was zálig!
'Ik heb geen idee,' zei ik. Ik zat met mijn rug naar het raam en kon niet zien wat Peer wel zag. 'Beschrijf het eens?,' vroeg ik.
'Nou, ze staan met een hele familie op de steiger. En als ik het goed zie mieteren ze hele kippenbouten in het water. Aan die bouten zit een touw. Ze zijn aan het vissen. Maar wat hopen ze te vangen met zulk enorm aas?'
Peer zat nog steeds stomverbaasd naar buiten te kijken. Ik draaide me om en keek stomverbaasd mee. We hadden beide geen idee wat er gaande was.

Toen we uitgegeten waren en afgerekend hadden liepen we naar de familie op de steiger. Vader, moeder, oma, drie kinderen. Allemaal van Indiaase afkomst zo te zien. En allemaal hielden ze een touw vast met aan het eind daarvan een behoorlijke kippenbout.

'Wat zijn jullie aan het doen!?' vroeg ik ze.
De familie begon te lachen.
'We zijn aan het krabbentukken,' was het antwoord. Alsof dat iets duidelijker maakte.
'Kijk maar,' zei de moeder terwijl ze haar kippenbout omhoog haalde. Aan de bout zaten twee krabben vastgeklemd. Ze hield haar vangst boven een emmer, schudde even hard en pok, daar vielen ze. Ik keek in de emmer. Hij zat al halfvol. De één na de andere krab werd uit het water gevist. Zonder ook maar enige moeite te hoeven doen én zonder duur visgerei.

'Alleen een stuk touw en een homp kip,' legde de moeder uit, 'meer heb je niet nodig. De kinderen vinden het zo leuk om te doen. Mijn man komt van hier, zelf wonen we elders maar twee keer per jaar gaan we terug naar Den Helder. Voor het krabbentukken.'
'En wat doen jullie dan met al die krabben?' vroeg ik terwijl ik in de goed gevulde emmer keek.
De moeder begon hard te lachen. 'Die gaan allemaal terug, we eten ze niet. Maar de kinderen hè, die vinden het erg leuk om te doen. En dus gaan we, twee keer per jaar, ieder jaar weer. Wilt u ook even?' En ze bood ons een stuk touw met kip aan. Ik hoefde niet zo nodig maar Peer... stond in no-time tussen de Indiaase familie te krabbentukken. Hij was er beduidend minder goed in dan de kinderen maar haalde uiteindelijk toch een krabbetje omhoog. Hij keek me aan en glunderde van oor tot oor.

'Och hemeltje,' dacht ik, 'als hij het nou maar niet té leuk gaat vinden. Want voor je het weet sta ik hier ook met een touw en kip twee keer per jaar op krabben te tukken.' Ik hoefde me geen zorgen te maken. Peer vond het leuk maar nou ook weer niet zo leuk.

Het was een erg lekker weekend. Het weer, ach ja, wat zal ik er van zeggen... De tulpentocht was geweldig goed georganiseerd en we zagen tulpen in alle soorten, maten en kleuren. En voor jullie allemaal, maar speciaal voor Rose, heb ik ze meegenomen. Ze staan hier. En toen ik thuiskwam... hingen er slingers in de kamer en vond ik wel drie tekeningen, gemaakt door de buurmeisjes. Op tafel een cadeautje en er waren kaartjes bij de post. Want ik ben ook nog eens 43 geworden vandaag! Een top-weekend dus.