Magisch vingertje

Peer en ik waren 'on tour' vandaag. Op jacht naar vanalles en nog wat bezochten we allerlei winkels. Toen we bij Ikea de winkel uitliepen met een leuk vloerkleed onder de arm zei ik: 'Zullen we dan ook nog even gaan kijken bij die supergrote nieuwe Jumbo supermarkt?' Peer keek me verbaasd aan. 'Supergrote supermarkt? Waar zit die dan?' Ik vertelde hem wat ik van collega's had gehoord. Megagroot moest hij zijn en hij zit onder het nieuwe stadion van FC Groningen; De Euroborg.

We reden de auto onder het stadion en parkeerden. We haalden een kar en liepen de winkel binnen. 'Wow! Deze is écht lekker groot!' riep ik blij. Ik pakte mijn boodschappenbriefje en het shoppen kon beginnen. We hadden nog maar nét vier broodjes in de kar gelegd of...

'Heeee! Jij hier?'
Collega Kronkels en ik keken elkaar verbaasd aan. Mijn hersens registreerden razendsnel het gevolg van deze ontmoeting want als Kronkels er was... dan was haar driejarige dochter MikMak er hoogstwaarschijnlijk ook. En ik vind Kronkels aardig hoor, echt wel, maar ik heb een zwak voor MikMak. 'Waar is ze?' vroeg ik. Kronkels wees naar de mini-ballenbak waar ik nog net op tijd arriveerde om te aanschouwen hoe MikMak voorover op de betontegels duikelde. Welke idioot verzint het om op de vloer van een ballenbak betontegels te leggen? Maar dat terzijde. Ze hield zich kranig en klauterde het klimtoestel uit. Pappa, mamma, Peer en Donder stonden ondertussen te babbelen.

Even verderop stond een computer voor de hele kleintjes. Ik had nog nooit zo'n ding gezien. Op een touchscreen konden kinderen achtergrondkleuren kiezen en allerlei voorwerpen zoals bloemetjes en schaapjes toevoegen. En dat allemaal door alleen maar het scherm aan te raken. MikMak had er een poosje bij staan kijken maar ze kwam niet echt aan de beurt want het jongetje dat er achter zat stond zijn plaats niet af. En geef hem eens ongelijk. MikMak liep onze kant op en zei: 'Jij moet met me komen spelen!' Hoe kon ik dat nou weigeren?

Ik ging, samen met de driejarige mini-dame, richting touchscreen en ging op mijn hurken achter het jongetje zitten. 'Kijk,' zei ik tegen MikMak, 'als je daar op drukt met je vinger... doe maar eens... ja, op dat bloemetje?... en dan druk je nog een keer met je vinger op dat grote scherm... ja... goed zo!'

MikMak had keurig het bloemetje aangeraakt en drukte daarna voorzichtig op het grote blauwe scherm. En daar verscheen, precies waar zij gedrukt had, het bloemetje! 'Hoera!,' riep ik, 'je kunt het!'

MikMak begon te lachen en draaide toen haar vinger om. Ze keek, totaal gebiologeerd, naar haar vingertop. Ik zag haar denken. Want hoe nou dat bloemetje in haar vinger was gekomen en er ook weer uit... dat was pure magie!!