'Hoe is het afgelopen met dat krasje?', vroeg collega Hejemato mij vandaag.'Krasje?' Ik keek verbaasd.
'Ja, krasje, op jullie auto. Is Peer daar nog mee naar de garage geweest?'
Ik keek nóg verbaasder. Ik wist helemaal niets van een krasje. En zeker niet van een krasje op onze auto.
'Je gaat me toch niet vertellen dat hij er niets van gezegd heeft?' Collega Kronkels zat breed grijnzend tegen over me.
'Ik weet écht niet waar jullie het over hebben hoor.'
'Van die fietser, die over z'n motorkap heen denderde. Laatst in Groningen. Toen jij op vakantie was.'
'Maar hoe weten jullie dat dan?' vroeg ik. Mijn wenkbrouwen zaten inmiddels vlak onder mijn haargrens. Zo verbaasd was ik.
'Nou, gewoon, omdat hij er over gelogd heeft natuurlijk!' Ze lagen nu allebei dubbel van het lachen.
Ik ging spoorslags op zoek naar het betreffende blogje. En ja hoor, daar stond het. In het blogje en in de aansluitend in de reacties op dat blogje. Over de fiets-ster, en het krasje en dat hij er niet mee naar de garage hoefde.
'Nou ja zeg,' mompelde ik, 'daar wist ik helemaal niks van...'
'En wat ga je nou doen met deze informatie?' vroegen beide collega's. Ze lachten inmiddels niet meer. Keken eerder een beetje als de kat die het laatste paaseitje opgesnoept heeft. 'Je gaat hem toch niet té hard aanpakken he? Dat willen we niet op ons geweten hebben hoor. Hadden we nou maar niks gezegd....'
Ik deelde ze mee dat er maar één reactie mogelijk was. Een tegenblogje. En nou maar wachten op de reactie van Peer zelf....
Ik keek nóg verbaasder. Ik wist helemaal niets van een krasje. En zeker niet van een krasje op onze auto.
'Je gaat me toch niet vertellen dat hij er niets van gezegd heeft?' Collega Kronkels zat breed grijnzend tegen over me.
'Ik weet écht niet waar jullie het over hebben hoor.'
'Van die fietser, die over z'n motorkap heen denderde. Laatst in Groningen. Toen jij op vakantie was.'
'Maar hoe weten jullie dat dan?' vroeg ik. Mijn wenkbrouwen zaten inmiddels vlak onder mijn haargrens. Zo verbaasd was ik.
'Nou, gewoon, omdat hij er over gelogd heeft natuurlijk!' Ze lagen nu allebei dubbel van het lachen.
Ik ging spoorslags op zoek naar het betreffende blogje. En ja hoor, daar stond het. In het blogje en in de aansluitend in de reacties op dat blogje. Over de fiets-ster, en het krasje en dat hij er niet mee naar de garage hoefde.
'Nou ja zeg,' mompelde ik, 'daar wist ik helemaal niks van...'
'En wat ga je nou doen met deze informatie?' vroegen beide collega's. Ze lachten inmiddels niet meer. Keken eerder een beetje als de kat die het laatste paaseitje opgesnoept heeft. 'Je gaat hem toch niet té hard aanpakken he? Dat willen we niet op ons geweten hebben hoor. Hadden we nou maar niks gezegd....'
Ik deelde ze mee dat er maar één reactie mogelijk was. Een tegenblogje. En nou maar wachten op de reactie van Peer zelf....
9 opmerkingen:
Oeps... Sorry Peer! (*zwaait met witte zakdoek*)
Met bloggen kan je van alles beleven. Zo word ik aangeklaagd wegens smaad. Echt lachen.
Ik informeer H ook altijd via weblog. Al dat praten face to face, dat geeft alleen maar virussen enzo.
God, wat heb ik gelachen om dat verhaal van Peer. Straf je 'm niet te hard Donder?
uhhmm...Ik zie hier nog altijd geen reactie van die Peer...hem niet te streng aanpakken...kunnen mannen nu eenmaal niet tegen :-) greets
Krantenkoppen:
Relatie ten gronden wegens niet lezen elkaars weblog
(In het lokale suffertje uiteraard)
Oops, het níet lezen van zijn log zou op zich al een doodzonde gevonden worden! ;-)
ben benieuwd naar je tegenbloggie...arme peer hahahahaaaLieve groet XXX
Als levenspartners via de blogs gaan communiceren moet ik medan zorgen gaan maken of juist niet?
Een reactie posten