Foei, dat viel dik tegen zeg. Daar waar vanmorgen de wind me richting werk blies had ik hem vanmiddag tegen. En niet zo'n beetje ook. IJskoud blies hij in mijn gezicht. Ik duwde hard, harder, hardst op de trappers maar had niet het gevoel echt vooruit te komen. Licht hijgen ging over in een hoorbaar raspende ademhaling.'Je moet gewoon wat harder trappen, dan valt het allemaal best mee,' zei de collega die naast me fietste. Zij zat gewoon recht op haar fiets. Schijnbaar moeiteloos ging ze vooruit. En daarbij zag ze ook nog kans een gesprek met me te voeren. Grom.
Maar helemaal eerlijk is het niet. Zij deed ooit mee aan de Olympische winterspelen in Nagano. En eenmaal een sportvrouw, altijd een sportvrouw. En dus verloor ik vandaag de Olympische windspelen. Dik.
Morgen vertrek ik tien minuten eerder. Dan kan ze me halverwege inhalen. Fietsen we toch nog een stukje samen...
5 opmerkingen:
Schaam je!
Uit eigen ervaring kan ik je melden dat het stevig oppompen van je banden ook een heel stuk helpt :-)
hahahahaaaa,slim hoor...succes morgen lieve groet XXX
Jij hebt nog mazzel: bij mij draait de wind altijd, zodat ik hem 's ochtends én 's middags tegen heb!
voor zo'n dagen hebben ze de autobus uitgevonden :-)
Een reactie posten