Het was gezellig gisteravond met de nieuwe Spaanse Schoondochter. Ze vond mijn eten lekker, ze heeft gevoel voor humor, ze bleek een slimme meid en is ook nog eens heel erg aardig. Helemaal goedgekeurd dus. Tijdens het eten vroeg ik haar dan ook niet meer het hemd van het lijf (dat had ik daarvoor al gedaan) maar bracht ik haar op de hoogte van dat wat altijd belangrijk is; dé verhalen over zijn jeugd!
Ik vertelde haar dus in geuren en kleuren over hoe ik op een goede dag (...) bij thuiskomst een accu aantrof in de kamer. Vanuit die accu liepen twee draden richting een glas met water. En toen ik destijds aan de heren van zeven en negen jaar oud vroeg wat de bedoeling was, was het antwoord: 'kijken of het ontploffen kan!' Ik heb ze toen met het hele experiment de deur uitgebonjourd. 'Vooruit, buiten expirimenteren jullie!'
Ik vertelde haar natuurlijk ook het hilarische verhaal van Oscar. Subzoon M. begon er helemaal van te glimmen en wist zelfs te vertellen dat hij Oscar nog steeds ergens had liggen.
'Het zijn dus nogal experimentele types, deze mannen,' zei ik tegen de Spaanse Schoondochter. Ze had pretlichtjes in haar ogen. Zij zag het wel zitten, dat experimentele kantje van haar lief.
Opeens vloog er een vlieg over tafel. Peer pakte zijn electronische vliegenmepding. Subzoon M. keek verheugd op en zei: 'Ik hoorde dat een man een apparaat heeft ontwikkeld waarmee je CD's met gevoelige informatie erop kunt vernietigen. De moderne papiervernietiger zeg maar. Maar ik denk...' hij keek peinzend en toen, verheugd: 'heb je een oude CD voor me? Eentje die al helemaal stuk is zeg maar?' Ik keek verschrikt opzij. Nee hè! Niet weer!
Peer stond op en pakte snel een CD, voor ik me kon bedenken zeg maar. Want Peer is wel van de experimenten. Die jongens hebben het natuurlijk niet van een vreemde. Het CD'tje werd op de vliegenmepper gelegd. 'Zou je dat niet even buiten doen?' probeerde ik nog. 'Welnee, gebeurt niks mee,' mompelde subzoon die al helemaal gebiologeerd naar de CD keek. Hij drukte op de knop en de vonken stuiterden over de bovenkant van de CD. Het leek wel een mini-vuurwerkje. Ondertussen liet de onderkant van de CD zijn beschermlaag los. Snippers CD-folie dwarrelden naar beneden. Over tafel. Over zijn kleren. Over de vloer. 'Eh... ik ga toch maar even naar buiten met dit ding,' sprak subzoon, licht blozend.
Ik keek naar de Spaanse Schoondochter. De Spaanse Schoondochter keek naar mij. En ik zei nog maar één ding: 'I rest my case!'
Ik vertelde haar dus in geuren en kleuren over hoe ik op een goede dag (...) bij thuiskomst een accu aantrof in de kamer. Vanuit die accu liepen twee draden richting een glas met water. En toen ik destijds aan de heren van zeven en negen jaar oud vroeg wat de bedoeling was, was het antwoord: 'kijken of het ontploffen kan!' Ik heb ze toen met het hele experiment de deur uitgebonjourd. 'Vooruit, buiten expirimenteren jullie!'
Ik vertelde haar natuurlijk ook het hilarische verhaal van Oscar. Subzoon M. begon er helemaal van te glimmen en wist zelfs te vertellen dat hij Oscar nog steeds ergens had liggen.
'Het zijn dus nogal experimentele types, deze mannen,' zei ik tegen de Spaanse Schoondochter. Ze had pretlichtjes in haar ogen. Zij zag het wel zitten, dat experimentele kantje van haar lief.
Opeens vloog er een vlieg over tafel. Peer pakte zijn electronische vliegenmepding. Subzoon M. keek verheugd op en zei: 'Ik hoorde dat een man een apparaat heeft ontwikkeld waarmee je CD's met gevoelige informatie erop kunt vernietigen. De moderne papiervernietiger zeg maar. Maar ik denk...' hij keek peinzend en toen, verheugd: 'heb je een oude CD voor me? Eentje die al helemaal stuk is zeg maar?' Ik keek verschrikt opzij. Nee hè! Niet weer!
Peer stond op en pakte snel een CD, voor ik me kon bedenken zeg maar. Want Peer is wel van de experimenten. Die jongens hebben het natuurlijk niet van een vreemde. Het CD'tje werd op de vliegenmepper gelegd. 'Zou je dat niet even buiten doen?' probeerde ik nog. 'Welnee, gebeurt niks mee,' mompelde subzoon die al helemaal gebiologeerd naar de CD keek. Hij drukte op de knop en de vonken stuiterden over de bovenkant van de CD. Het leek wel een mini-vuurwerkje. Ondertussen liet de onderkant van de CD zijn beschermlaag los. Snippers CD-folie dwarrelden naar beneden. Over tafel. Over zijn kleren. Over de vloer. 'Eh... ik ga toch maar even naar buiten met dit ding,' sprak subzoon, licht blozend.
Ik keek naar de Spaanse Schoondochter. De Spaanse Schoondochter keek naar mij. En ik zei nog maar één ding: 'I rest my case!'
5 opmerkingen:
Hahaha ... die mannen toch!
*zucht*...het was een erg leuk verhaal...heb zelfs dat van Oscar gelezen...
Ik weet precies wanneer JAG het gelezen heeft...dan vliegt er hier ook 1 van CD-kast naar vliegenmepding vrees ik...
Bedankt! :P
*zooooooo, hebben wij nog een oude cd???*
Klonk het ineens van de bank...
*gniffel*
Hoezo MANNEN?
op de noorderzon ook heel veel dergelijke leuke projectjes gezien. owja, veel van die projectjes werden door de dames gefröbeld :P
btw. d'r staat een erg leuke caravan, vanaf de nieuwe boteringe het park in en dan gelijk rechts, tussen de bloemetjes... echt erg leuk!
Grinnik. Volgend experiment: een vlieg vangen met een cd. Of een vlieg vangen in een cd speler. Subzoon mag kiezen.
Een reactie posten