Toen we vanochtend om 06.00 uur (!) uit Assen vertrokken kwam de zon prachtig op boven de mistige velden. Tegen de tijd dat we in Harlingen aankwamen zat de blauwe lucht achter ons en hingen donkere wolken boven het wad. 'Niet best,' concludeerde Skwebbel. Meer tekst was eigenlijk ook niet nodig.Toen we een uurtje later bij Hotel Nap op het terras allerlei vormen van regen voorbij hadden zien komen besloten we het er toch maar op te wagen. We hadden immers alle drie een fiets gehaald bij Thijs? En er was zelfs een mandje waar Hera in kon. We hadden regencapes gekocht dus, what the heck, we gingen fietsen! Bij Zeezicht trokken we de charmante regencapes aan en dat leverde meteen de eerste hilarische beelden van vandaag op. Het was nog een heel gedoe om Hera vastgesnoerd in een fietsmand te krijgen maar een klein kwartiertje later reden we dan toch West uit. Langs De Walvis richting West aan Zee. Na nog geen kilometer stroomde het water bij straaltjes in onze nek en waren de broekspijpen doorweekt. Hera zat als een verzopen kat in dat mandje en keek ons aan met zo'n blik van 'wat doen jullie me aan zeg?' en het duurde dan ook niet lang voor we besloten: kappen hiermee. We keerden de fiets en reden terug naar West. Maar wat te doen? We hadden immers een missie?
Het openbare vervoer bracht uitkomst. We lieten ons eerst bijna afzetten door een taxichauffeur die blij lachend vertelde dat een ritje naar Midsland aan Zee zes euro zou gaan kosten. Per persoon. Nou, dát doen we dus niet hè, 18 euro betalen voor die paar kilometer. We namen dus de bus. Twee euro p.p. voor een kaartje en Hera mocht gratis mee. Waarschijnlijk omdat de chauffeur medelijden met haar had. Tegen die tijd was ze echt doorweekt.
We reden richting Midsland aan Zee met een tussenstop in Midsland om te tanken! Ja, op Terschelling kan dat hoor, dat je op een reguliere busverbinding stapt en je dan onderweg even een tankstop maakt. Maar uiteindelijk kwamen we aan op ons doel van vandaag: de vakantiewoningen van Midsland aan Zee. Het was inmiddels (bijna) droog dus we wandelden de drie geselecteerde panden langs. Nummer 1 werd meteen afgekeurd vanwege een te grote afstand naar zee en zuurstokkleuren, pand 2 bleek inderdaad -zoals al werd vermoed- heel raar onder in een duinpan te liggen en pand 3 -op papier de beste van de drie- deed ons niet echt juichen. We liepen dus naar strandtent De Branding voor overleg, warme chocolademelk en een hapje eten. En terwijl we de strandopgang opliepen zagen we het huis. 'Hee, is dat niet wat?' riepen we bijna in koor. De die ochtend ontvangen VVV-gids bracht uitkomst. Het huisje voldeed aan (bijna) alle eisen. Klaar! Missie geslaagd. En goed dat we gegaan waren want anders hadden we toch mooi verkeerd gezeten...
De bus bracht ons even later weer terug naar West waar we de fietsen maar inleverden. Het regende, miezerde en goot afwisselend. Van fietsen kwam niks meer. We hadden ze nog niet afgegeven bij de fietsenhandel of de zon brak door en het werd stralend weer. Het was duidelijk, we hadden onze missie volbracht en konden nu weer gaan doen wat we normaal gesproken ook altijd doen op Terschelling: genieten van zon, zee en lekker eten. Niet veel later streken we neer op ons favoriete terras waar ik heerlijke nacho's kreeg voorgeschoteld en Skwebbel en Henny zich de vingers opvraten bij de befaamde champignons in knoflook. Koffie. Nog een koffie. Keuvel, keuvel. Nog wat drinken. We kwamen er helemaal van bij. Hera sliep tegen die tijd als een blok op haar nieuwe lime-groene handdoek. Ze zit in de inprentingsfase en had vandaag zoveel indrukken opgedaan dat haar poten de hele nacht onrustig zullen bewegen denk ik, als ze in haar dromen nog een keer in de fietsmand zit, de zee ziet, door de regen loopt en veel, heel veel aandacht krijgt van voorbijgangers. 'Aaaahhhh... wat een moppie, hoe oud is ie?' Waar hadden we dat eerder meegemaakt?
Het was een lekker dagje. Vroeg op. Veel reizen. Veel zien. Regen, zon, zee, en zand op een hondeneus. Genieten en veel lachen. Het was gezellig maar nu gaan de luiken dicht. Donder is moe. Maar voldaan.
3 opmerkingen:
Maar toch weer een onvergetelijke dag! Mooi dat de missie geslaagd is. En wat die nachos betreft, je hebt vast goed opgelet dus ik kom ze binnenkort bij je proeven!
Klinkt als een natte maar heerlijke dag. En wat een snoesje is Hera toch.
Het leek wel herfst vandaag en zo zijn jullie ook gekleed. Maar als je met zijn drietjes bent dan mag zelfs die regen de pret niet drukken. Vooral niet als er van dat lekkere eten als beloning klaar staat.
Een reactie posten