Thuis

'Hee Donder..'
'Ja Peer..'
'Als mensen je nou vragen "Hoe was je vakantie?", wat zeg je dan?'

Ik moest er echt even over nadenken. We zaten voor ons iniminikerrevennegie op een prachtige camping bovenop de Gulperberg in Zuid Limburg. Mooi uitzicht, lekker weer, we hoefden -eindelijk- even niks, het leven was goed. Maar hoe was de vakantie geweest? Tja. Wat zeg je dan?

Het was een vakantie van pech, van veel rijden, en nog meer rijden, en dan nog wat. We reden bijna zesduizend kilometer deze vakantie. Zesduizend! En dat is, wat ons betreft, echt veel te veel om de rust in je lijf te krijgen. Het was ook de vakantie van leed, verdriet en afscheid nemen. Van nog heel even stevig vasthouden en dan met moeite weer loslaten. Van daardoor weer beseffen wat werkelijk belangrijk is in het leven.

Maar het was ook de vakantie van zon, Franse slaperige dorpjes, van lavendel en zonnebloemen. Van ontmoetingen met hele, héle aardige mensen (zeg tegen mij nooit meer dat Fransen niet aardig zouden zijn!). Van lekker eten en zwemmen in de zee. Van natuurschoon waar je stil van wordt en van meer dan vierhonderd keer de camera optillen, zoeken... klik.

We genoten dus ook deze vakantie. Maar bij vlagen. Eerst die vijfdaagse pech, toen Avignon, Arles en de Camarque, toen het verdriet bij broer/zwager in Spanje, toen Barcelona, dan weer veel te veel rijden en daarna de Ardeche, toen twee dikke vette files en tenslotte... Zuid-Limburg. Waar eindelijk een diepe zucht van rust kwam. Het was een vakantie van Yin en Yang. Of, zoals mijn collega dat ooit zo prachtig verwoordde: van Yin en Jank.