Liezen

Vanmiddag was ik met mijn moeder bij een groot tuincentrum. Ze had gisteren aan de telefoon gezegd dat ze eigenlijk nog allerlei plantjes wilde hebben voor in haar grote plantenbak buiten en ik had bedacht dat ik wel met haar mee wilde. Ik kon ook nog wel wat planten gebruiken. Mijn terraspotten waren nog steeds schreeuwend leeg. We togen dus naar Roden om daar eens fijn te gaan tuinshoppen met z'n tweeën.

Ik was vroeger nogal een chaotisch kind (understatement van de eeuw) en mijn moeder, die me alsmaardoor toch van informatie had voorzien over vanallesennogwat, moet wel eens gedacht hebben dat daar nooit iets mee zou gebeuren. Toen ik vanmiddag twee geraniums voor mezelf uitzocht en daarbij hardop zei: 'Nee... nu niet de plant met de meeste bloemen pakken maar de plant met de meeste knoppen!', keek ze dan ook licht triomfantelijk. Er was warempel toch iets blijven hangen.

En omdat ze ook mijn manier van tuinieren kent (zo weinig mogelijk werk, zo groot mogelijke opbrengst) voegde ze er vandaag nog weer een moederlijk advies aan toe.

Toen ik riep: 'Oh, Vlijtige Liesjes... Leuk!' zei ze:
'Da's niks voor jou. Je moet ze namelijk altijd nat houden, je liezen.' Ik keek haar aan en begon te lachen. 'Je Vlijtige liezen,' herstelde ze zich snel, 'ik bedoel natuurlijk je Vlijtige Liezen! Die andere liezen horen droog te zijn kind...'