Vuur

Op de plek naast ons had een jong stel hun tent opgezet. Toen we terugkwamen van de avondwandeling was het al bijna donker. Het stel zat voor hun tentje en hij was iets aan het kokkerellen op een heel klein brandertje. Zij scharrelde ondertussen, met een zaklampje, tussen de spullen op zoek naar van alles en nog wat. Uiteindelijk gingen ze beide zitten.

'Tast toe,' zei hij terwijl hij haar het bord aanbood. Met een onzekere beweging van haar hand streek ze haar blonde haar achter haar oor. 'Dank je...' klonk het zachtjes.

'Hun eerste vakantie,' fluisterde ik Peer toe. Peer knikte. We keken letterlijk terug in de tijd. Ooit, lang geleden, gingen wij samen voor het allereerst kamperen. In Limburg stonden we toen, net als dit jonge stel. En ook wij deden onhandig met koken en water en borden en waar moet je alles laten in dat veel te kleine tentje? Maar oh, zo gezellig was het toen. En oh, zo pril nog. Net als zij nu.

En nu zaten we onder onze luifel en keken er naar. We konden niet anders want ze lagen precies in ons blikveld. Terwijl zij naar het toiletgebouw liep stak hij tientallen waxinelichtjes aan die hij rond hun plek positioneerde. Ik zuchtte diep. Peer stond op, ging de caravan in en kwam terug met een kaars in een blikje. Meer romantiek hadden wij niet bij ons. Voor ons gingen de twee in het gras liggen tussen al die kaarsjes. Los van de wereld, alleen maar oog voor elkaar. Ik zuchtte nog een keer.

Naast me zat mijn Peer en hij pakte mijn hand. 'Kijk daar eens...' fluisterde hij in mijn oor terwijl hij naar het weiland wees. Ik keek en slaakte een kreet van pure verrukking. 'Oh... nee... is dat? Echt!?!' Peer knikte. Nog nooit in mijn hele leven had ik er eentje gezien en nu, hier in Zuid-Limburg, danste een vuurvliegje boven het weiland. Ik hield mijn adem in. Wat een magisch moment.

Het vuurvliegje ging af en toe even uit. Of er kwam een ander voor in de plaats. Was het er maar één of waren het er meer? Het was niet te zeggen. Maar zo heel af en toe zagen we het kleine lichtje dansen in het donker. Als een kind zo blij zat ik er naar te kijken.

En toen... het vuurvliegje dartelde door de lucht, boven het weiland, over het hek en vloog pal over het verliefde stel. Als een klein vuurwerkje boven hun hoofd. Maar ze zagen het niet. Ze hadden alleen oog voor elkaar. Meer hadden ze ook niet nodig.

En wij zaten daar, op een warme zomeravond, eerste rang, ons helemaal suf te genieten.