We waren nog maar net terug van een middagje aangenaam shoppen in Leeuwarden toen de telefoon ging...'Hee hallo!' sprak ik omdat ik op de nummermelder had gezien wie het was.
'Moi, heb je je mail al gelezen?'
'Nee... ik ben net thuis, hoezo?'
'Of je met me mee wilt een puppie kijken in Sibculo.'
'Sibculo? In de achterhoek???'
'Nou, dat weet ik niet hoor maar ze hebben er labradorpups, onder andere twee zwarte teefjes, dus ik wil wel even gaan kijken.'
'Okee dan! Ik ben altijd te vinden voor jonge hondjes. Wanneer gaan we?'
'Eh... nu?'
'NU?!? Maar ik ben net thuis! Nou ja, maakt niet uit, ik grijp een boterham en dan kom ik er aan.'
Even later waren we op weg naar Sibculo. Via een D-route natuurlijk want als ik met haar op stap ben komen we op de een of andere manier altijd in wegomleggingen terecht. Maar tegen 20.00 uur kwamen we dan toch in het pitoreske Sibculo aan. Mijn taak was duidelijk. Ik was de advocaat van de duivel. Ik zou haar tegen moeten houden als er ook maar enig gevaar van slechte fokkers, foute honden, valsheid in geschrifte of wat-dan-ook was. Ik ging haar er weg slepen als het ook maar leek op 'niet helemaal pluis'. Een taak die overigens prima bij mij past. Althans dat dacht ik, totdat we het huis binnenkwamen en de grote kist met vier puppies zagen....
Ik smolt. Ter plekke. Ze had niks meer aan me. Helemaal niks. Ik vond ze alle vier zo schattig! Om op te vreten gewoon. En was blij dat ik niet hoefde kiezen. De twee bruine reutjes vielen sowieso af want ze wilde echt een teefje. Bleef de keus over tussen twee zwarte teefjes. En ze koos de goede. Natuurlijk. En, wat nog mooier was, ze mocht meteen met ons mee ook. Helemaal ge-ent, gechipt, geregistreerd, ontwormd en wat dies meer zij.
En zo reden we even later terug naar Gasselte. Waar de grote Yara heel vreemd opkeek toen er opeens zo'n klein mormeltje over de vloer liep. Het was duidelijk een hondje, dat wel. Maar veel te klein! Ze vond het eerst maar niks maar even later rollebolden ze samen door de kamer.
En zij? Zij is blij. HEEL BLIJ!!
4 opmerkingen:
Het was dus maar goed dat Henny zichzelf ook had meegenomen!
WHAHAHAHA! Ik had al bij Henny gelezen, maar ik had niet begrepen dat Hera ook gelijk mee naar huis ging; ik begreep dat Yara er nog tot dinsdag is?
Wat een rotklus...!!!!
Wat een leuk verhaal....en het slot denderend...zij is blij..beter kan niet....Ik vond het zo erg voor ZIJ...Dan zal zij y...een beetje minder missen dan ik aanvankelijk dacht...ik hoop het in ieder geval...Vriendeliujke groet...
Een reactie posten