Vet trots

Zestien jaar is ze, mijn nichtje. En schooltechnisch heeft ze het niet gemakkelijk gehad. Of de school heeft het niet gemakkelijk met haar gehad, zo kun je het ook zien. Ze is een slimme tante maar zakte steeds verder af, wist niet wat ze wilde, wisselde van school zoals een kleuter van tanden en kwam niet hard vooruit. En dan druk ik me nog voorzichtig uit. Onnodig te zeggen dat mijn zus zich er best wel wat zorgen om maakte. En wij deden daar vrolijk aan mee.

Uiteindelijk kwam ze in het voortgezet speciaal onderwijs terecht. Wij hoopten op betere tijden maar vreesden het ergste toen we hoorden dat ze op haar nieuwe school kon komen wanneer ze wilde, gaan wanneer ze geen zin meer had en het ook nog eens helemaal niet erg bleek dat ze de ganse dag achter een computer zat te MSN'en. Onder schooltijd wel te verstaan! Daar tussendoor 'deed ze ook wel iets aan Engels en zo', zo kregen we van haar te horen.

Tijd verstreek, het werd september 2005. Officieel zat ze nèt in de derde klas van het VMBO-tl. En opeens, zomaar opeens, besloot ze dat het tijd was voor actie.
'Ik wil volgend jaar eindexamen doen,' kreeg mijn zus van haar te horen.
'Eind-examen? Volgend jaar? Maar dat kan toch niet. Je zit in het derde jaar hoor. Niet in het vierde.'
'En toch wil ik het!'
'Nou, dan ga je het maar regelen op school,' opperde mijn zus.

En tot ons aller verbazing deed ze dat. Ze voerde gesprekken op school. Vroeg een versneld leerjaar aan. De onderwijsinspectie kwam er aan te pas omdat er goedkeuring moest komen. De goedkeuring kwam, samen met alle medewerking van school die je je maar bedenken kon. En toen ging ze, het was inmiddels oktober geworden, van start. Op school werd een speciaal hoekje voor haar ingericht in de klas met een 'eigen' computer. En er werd gewerkt. Hard gewerkt. We wisten niet wat we zagen.

Voor de kerst had ze het derde jaar met goed gevolg afgerond. In januari begon ze met het vierde jaar. Nog vier maanden te gaan voor het examen. Ze leverde op tijd al haar werkstukken in en deed al haar tentamens. Het resultaat was dat ze inderdaad examen mocht doen. Twee schooljaren had ze in acht maanden gepropt! En tijdens onze vakantie, we stonden bij een benzinepomp in Frankrijk, kreeg ik de volgende SMS:

"Hee hoi, Jannie is geslaagd. Ned-7, Eng-8, Wis-6, Ges-6, Eco-6, Ma1-7, Ma2-6"
Ik deed ter plekke een dansje van pure vreugde.

Afgelopen maandagavond gingen we naar haar diploma-uitreiking. Ze kreeg veel complimenten van de examencommissie, van haar medeleerlingen, van ons. En bij ieder complimentje glom ze nog harder als daarvoor. 'Dit is echt vet stoer!' riep ze enthousiast.

Na de zomervakantie gaat ze verder. Omdat ze nu zelf het onderwijs in wil. Lijkt me een goed plan. Ervaringsdeskundig is ze immers al. Dus gaat ze nu SPW-4 doen. Daarna wil ze de SPH nog doen en dan het speciaal onderwijs in. Maar een studie psychologie ziet ze ook wel zitten. Maar wat ze ook verder gaat doen, het behaalde resultaat is in ieder geval vet stoer. En deze tante is vet trots!