Excuses

Ik wil bij deze graag mijn oprechte excuses aanbieden. Want ik had het fout. Heel erg fout. En dat niet alleen, ik had ook nog eens een vooroordeel. Dubbelfout dus eigenlijk. Dus sorry Oost-Groningen, echt, oprecht, sorry! Ik had beter moeten weten.

Wat in mijn voordeel pleit is het feit dat ik je vandaag wel een kans gaf, ondanks dat vooroordeel, ondanks het beeld dat ik van je had. Ik stapte wel op de fiets en reed de vestingroute. Vantevoren had ik een beeld in mijn hoofd: grote vlaktes met aardappels, bieten, maïs, aardappels, bieten, maïs, graan, aardappels, maïs en bieten. En verder niet veel eigenlijk. Dat Bourtange op de route lag was mooi meegenomen want Bourtange kende ik al en ik wist dat dat een prachtig vestingstadje is. Maar verder... oh, wat had ik het fout.

Natuurlijk waren er aardappels, maïs en bieten. Graan was er ook. Maar er waren ook lommerrijke laantjes met heerlijke schaduw, er waren kanalen, er was de Ruiten Aa die zich mooi kronkelde door het landschap, er waren stuwwallen uit de ijsstijd (klimmen!) en er waren werkelijk schattige buurtschapjes als Holte, Wessinghuizen, Veelerveen en Jipsinghuizen. Er was afwisseling! Niks niet saai, niks niet alleen maar bieten, aardappelen en maïs. Oost Groningen heeft het! Maar dat is nog een beetje geheim gehouden voor het grote publiek. En dat is echt jammer... (klik)

Wat ook jammer was: de ANWB bleek wèèr niet te kunnen tellen. De route is, volgens de Algemene Nederlandsche Wielrenners Bond, 41 kilometer lang. We reden niet om en niet fout, mijn teller werd gisteren nog geijkt en geeft dus de daadwerkelijke afstand aan. Een-en-vijftig kilometers! Dat is wel een behoorlijke marge. En dat vond mijn achterwerk ook...