Hoge thee

Het theehuis lag prachtig aan de fietsroute van gisteren. We hadden er 's ochtends onze auto geparkeerd, waren de tocht gaan fietsen en kwamen er terug voor vertrek. En als je dan toch bij zo'n heerlijk theehuis bent en je hebt zin in een koel drankje, dan is de keus niet zo moeilijk.

Het bleek toch best nog wel moeilijk te zijn. Want Ice Tea hadden ze niet, bitter lemon ook niet. Koffie wel, of 'Kruidenthee mevrouw, ook zó dorstlessend,' sprak de man die de bestellingen op kwam nemen me toe. Maar ik had geen zin in kruidenthee. Yuk. Uiteindelijk besloten we tot twee kopjes koffie en twee glazen ijskoud kraanwater tegen onze dorst. Zo. Nu was het toch echt niet meer moeilijk. We leunden genoeglijk achterover in de rieten stoeltjes.

Even later kwam de man terug met een blad met daarop een pot koffie, twee kommetjes, suiker, melk, koekjes. Een pot koffie? Ben ik nou mesjogge of hoe zit dat? Ik had toch twee kop-jes koffie besteld? Kopjes. Geen pot. Zo moeilijk is dat toch niet? Maar wat bleek? Ze kennen daar het fenomeen 'één kopje koffie' niet! Het is óf een pot koffie óf niks. Kies maar. Nou, voor ons was al gekozen kennelijk want wij zaten inmiddels achter een pot koffie. 'En als u dan straks dat blad even mee naar binnen neemt als u wilt afrekenen?' zei de man nog toen hij naar een volgend tafeltje liep. En dus ook nog je 'gasten' zelf de tafels af laten ruimen. Nou ja, eerlijk is eerlijk, dat vond ik wél slim gevonden.

We dronken onze koffie en even later bracht ik het blad, zoals verzocht, terug naar binnen. 'U wilt...?' de dame achter de toonbank keek me behoorlijk uit de hoogte aan. Alsof ik, heel lastig, haar zondagmiddag onderbrak. 'Nou, ik wil graag afrekenen,' zei ik terwijl ik op het blad wees. 'En u hebt gehad...?' zei ze. Zucht. 'Twee kopjes koffie heb ik gehad. Nou ja, een pot vol koffie dus want kopjes koffie kennen jullie niet,' wees ik nogmaals op het blad. 'Zes euro mevrouw!'

Ik legde een briefje van tien op de toonbank. De vrouw deed niks. Ze keek me alleen maar vanuit haar hoogte aan. Ik wees op het tientje. 'Oh,' zei ze met een stem waar de afkeuring van afdroop, 'ik dacht dat u er toch zeker een euro bij zou gaan zoeken in uw portemonnee, dat is tenslotte voor mij gemakkelijker met het wisselen.' De klus viel me nog nét niet open. Ik pakte mijn portemonnee, deed hem met een groot gebaar open en drukte hem onder haar neus. 'Ik heb geen euro erbij mevrouw, dat is waarschijnlijk ook precies de reden waarom ik niet ging zoeken!' 'Nou, goed dan, dan krijgt u vier euro van me terug,' zei mevrouw-uit-de-hoogte.

Toen ik terugliep naar Peer, die buiten op me zat te wachten zei ik: 'Ze willen hier wel koffie verkopen, en thee ook wel, uit-de-hoogte-thee, maar aan klantenbinding doen ze zéker niet!' Drie maal raden bij welk theehuis wij geen koffie meer drinken als we in de buurt van Vlagtwedde zijn...


EDIT: omdat ik vanochtend maar liefts 15 reacties op een logje had over een ge-wel-di-ge studentenlening (joehoe, spammers? ik ben 43 hoor!) heb ik de beveiliging maar weer even een tikkie hoger gezet. Ik weet dat het voor de vaste reageerders lastig is maar het is even niet anders.