Rij-les

Toen ik vanaf de sportschool naar huis reed, verstand op nul, gedachten bij de komende maaltijd want honger, zag ik het opeens. De auto voor me deed raar. Hij ging een stukkie naar links, dan weer naar rechts en de richtingaanwijzer verscheen ook al te pas en te onpas. Terwijl we op een gewone rechte weg reden. Raar dus. Heel raar.

Op het dak zat een grote L. Dat verklaarde veel. In de dubbele achteruitkijkspiegel zag ik links de leerlinge en rechts de donkerbruine ogen van de instructeur. Hij had zijn ogen niet op de weg en ook niet op z'n leerlinge. Zijn ogen waren gericht op de achterbank waar nog twee leerlingen zaten. Twee jongens van net achttien denk ik. En zij waren bezig de hoedenplank uit de auto te halen. Hmmm. Vreemde actie.

Even later begon de ene jongen tegen het dak te tikken. En toen tegen het achterraam. De instructeur gebaarde druk met z'n handen dat hij vooral door moest tikken. En al die tijd reed het meisje van een stukkie naar links, correctie, een stukkie naar rechts, correctie, een stukkie naar links...

En toen, opeens, ging het derde remlicht aan. Ha. Dat was het euvel. Er zat een beetje sluiting in het derde remlicht. En dat kan natuurlijk niet. Zeker niet in een lesauto! Het euvel werd verholpen en ze reden door. Alsmaar voor me aan. Bij iedere flauwe bocht naar links ging de richtingaanwijzer aan. Bij iedere flauwe bocht naar rechts ook. Mevrouw de bestuurster was nog lang niet toe aan haar examen. Maar, als ik heel eerlijk ben, mogen ze eerst de rij-instructeur van de weg halen!