Belgische Impressies

In de trein stapten mensen in, stapten mensen uit. En wij bleven alsmaar zitten. 'Hebt u een kortingskaart?' bromde de conducteur. Ik zei hem dat ik de kaarten zo had toegestuurd gekregen door de NS zelf. Via internet besteld. 'Nou dan zou ik er toch maar even mee naar een loket hoor, hier komt u België echt niet mee in!' We stapten dus in Rotterdam uit -en over- en hadden een half uur om het te regelen. We scheurden naar de internationale balie waar bleek dat er helemaal niets mis was met die tickets. Grom.

'Heeeee!' riep ik bij dezelfde balie. 'Heeee!' riep ze terug. Jarenlang was ik haar secretaresse geweest. Ik had haar zes jaar niet gezien. En nu, in uitgerekend Rotterdam, stonden we allebei bij het internationale loket. 'Waar ga jij naar toe?' vroeg ik. 'Brussel' zei ze.

De wielen van onze reistas rabbelden over de kasseien terwijl we van het Centraal Station naar het hotel liepen. Pal in het centrum zaten we. 'Charmant' zei ik toen we binnen waren. Daarmee doelend op het geroezemoes wat van buiten kwam. Auto's reden af en aan, mensen liepen over de stoepen en sirene's van de politie klonken af en toe als de hermandad over de Boulevard d' Anspach scheurde. 'Pokkeherrie!' bromde ik toen we ook 's nachts om de haverklap wakker werden. De kroegen gaan kennelijk om 05.00 uur dicht en dan gaat men op straat verder. Niet fijn. Dat er in het pand pal tegenover onze kamer ingebroken werd en daardoor het alarm om 06.00 uur begon te loeien droeg ook niet echt bij aan de nachtrust. Het ontbijt-buffet maakte echter veel goed...

'Auw, wat doen ze zeer!' zei ik terwijl ik mijn voeten wreef nadat we vrijdagmiddag door zoonlief het centrum door waren geleid. We zagen de Grote Markt (de mooiste die ik ooit zag!) maar ook het Koninklijk paleis en bijbehorend park, een kathedraal, nog een park, het museumplein, en heel veel straten en steegjes. Gelukkig aten we, buiten op een terras, mosselen met friet en konden de voeten even rusten.

'Au, wat doen ze zeer!' zei ik zaterdagavond weer. De hele dag waren we in touw geweest. We kochten een dagkaart voor de metro maar liepen ook kilometers. We zagen het Atomium, Mini Europe, De Koninklijke Serres (bijna), gingen tram op, tram af, én trap op, trap af, we zagen de studentenkamer van M. (best ruim én heel schoon want de 'kuisdame' was die ochtend net geweest), we zagen het gebouw van het Europees Parlement, het gebouw van de Europese Commissie, het Luxemburgplein en de stageplek van M. En we zagen de grote Markt. Wel drie keer. Want oh, oh, oh zo mooi. We namen nog 1 metro en aten aan het Katelijne Plein in een huiskamerachtig restaurant. Veel hout en rondom boekenplanken vol boeken. Het was én gezellig én errrrug lekker.

'Au, wat doen ze zeer!' verzuchte ik vanmiddag, in het kader van driemaal is scheepsrecht, toen we in Antwerpen de stadswandeling hadden gedaan. Antwerpen? Jullie waren toch in Brussel? Ja, dat was ook zo. Maar daar vond vandaag een stille tocht plaats in verband met de jongen die vermoord werd. Twintigduizend mensen werden verwacht, het Centraal Station zou afgesloten worden. En dus besloten we na het alweer zalige ontbijt buffet op de trein te stappen. In Antwerpen stapten we even later weer uit, gooiden de koffer in een bagagekluis en gingen de stad in. Bij de VVV haalden we een stadswandeling en kwamen zo, al lopend, terecht op de meest prachtige plekjes. We slenterden door straatjes en steegjes. We keken uit over de wijdsheid van de Schelde. De zon scheen. Terrasjes zaten vol. We aten noodles op een bankje op het plein en keken mensen, mensen, mensen. En we genoten mega. 'Mijn ogen jubelen van genot, zoveel moois heb ik gezien dit weekend', verzuchtte ik.

Foto's? Tuurlijk.
Filmpje ook? Nou vooruit, eentje dan! (rondje Grote Markt Brussel)