Corpu-leren

Mijn logje van gisteren werd vandaag, op het werk, nog eens uitgebreid besproken. Lachend ging het woord 'fourageren' meerdere keren door onze werkkamer. Ook Kronkels bleek het woord niet te kennen. En gesterkt in de wetenschap dat niet alleen mijn collega's E., S. en M. het woord niet kenden maar ook een aantal medebloggers er nooit van gehoord hadden bedachten E. en S. een plan. Wraak wilden ze.

Toen we, in onze middagpauze, met vijf man/vrouw sterk richting binnenstad liepen om een patatje bij Julio Menotti te scoren werd het plan aan mij uitgelegd. 'Wij gaan ons verdiepen in écht moeilijke woorden,' sprak E., 'en dan leggen we maandag een woord aan jou voor en dan zullen we nog wel eens zien of jouw kennis der Nederlandsche taal zo goed is...' Ik knikte. 'Dat is goed. Maar dan niet aankomen met moeilijke medische termen. Het moet wel een werkwoord zijn.'

S. liep naast me. Het fourageren van gisteren zat hem nog steeds niet lekker. 'Dus....,' zei hij, 'het moet een werkwoord zijn. Zoiets als corpuleren of zo!' Ik stond stil en keek hem lachend aan. 'Beste S.,' zei ik. 'Het is copuleren... of corpulent!' S. begreep in een fractie van een seconde wat de consequentie van zijn foute samenvoeging was. 'Mèn!,' riep hij uit, 'nou vervul ik vanavond zeker weer de hoofdrol op jouw blog!'

Ik buitelde van het lachen over straat. Corpuleren... Wat een leuke samenvoeging! Want het èèn kan ik... en het andere ben ik!



PS: ter geruststelling voor S.: Je bent niet de enige die deze samenvoegingsfout maakt. Als je op het prachtige nieuwe werkwoord corpuleren googled zie je dat vele je al voorgingen. Dat scheelt. Toch?