Het was een middag van puntjes op de I. Eerst zette de tandarts de puntjes op de I. Of eigenlijk haalde ze de puntjes eraf want toen ze mijn klachten had aangehoord zei ze: 'Bijt eens... en nu knarsen...' Ze keek, keek verschrikt en riep toen uit: 'Maar die noodvulling die zit veel te hoog! Daardoor is de boel helemaal geïrriteerd geraakt' Ze stelde een uitgebreide behandeling voor van vulling eruit, vijlen er weer in, nog een keer schoonmaken en dan een vulling er weer op. 'Kan je niet gewoon een stuk van die vulling afhalen en de rest op 14 december doen, dan heb ik al een afspraak staan,' verzuchtte ik. Ik was de tandarts even meer dan zat. Nog een keer als een plank liggen wachten tot zij uitgevijld was, daar had ik niet zo'n zin in. Ze vond mijn plan een goed plan en haalde een stuk van de noodvulling af. En nou maar hopen dat dát probleem opgelost is.
Toen door naar de garage. Ik was er zaterdagochtend ook al geweest. Omdat de Cuore iets te vrolijk over de weg huppelt. 'Hij stottert nog steeds,' zei ik boos. Ik ben altijd de vriendelijkheid zelve, zelfs als ik kwaad ben, maar ik loop al twee dagen met een zeer hoofd vanwege die kies én kwam net bij de tandarts vandaan, dan is Donder niet op haar best. Ik kwam nogal kort om de bocht, om het maar even in auto-taal te houden. Het mannetje schrok, greep meteen de telefoon en belde de garage waar de auto gekeurd was. Maar omdat het automannetje niet echt goed is in de Nederlandse taal en de monteur aan de andere kant van de lijn hem niet begreep werd ik verzocht door te rijden naar die keurings-garage. En dus stapte ik weer in.
Bij de keuringsgarage leek het wel een autofabriek. Vier auto's stonden op de brug, vier auto's stonden er voor, vele auto's stonden buiten, monteurs liepen -besmeurd met olie- af en aan, een bergingsauto kwam een schadegevalletje brengen. En ik stond er tussenin en probeerde de aandacht te krijgen. Dat lukte eerst niet. Iedereen werkte als een gek door. Ik stapte dus over autobanden en onherkenbaar gereedschap en ging op zoek naar de baas. Toen ik hem vond ging hij meteen mee naar buiten. 'Doet u de klep maar even open hoor,' zei hij. Hij keek onder de motorklep, keek nog eens en zie: 'Ik zie het al, ik denk dat er een lek zit in een vacuumslang'. Oei, dat klonk heftig. De man zag me wit wegtrekken. 'Geen probleem hoor mevrouw, dat lossen we in no-time op!' Er kwam nog een monteur bij, en toen nog eentje. De drie mannen haalden verschillende onderdelen uit de motor, haalden slangetjes los en zetten ze ook weer vast, nog één keer starten en... 'Klaar hoor! Ik denk dat uw probleem opgelost is, en anders moet u even een afspraak maken, zodat we hem even koud kunnen testen,' zei de garage-eigenaar. 'Hoeveel krijgt u van me?' vroeg ik. Hij lachte. 'Niks hoor, service van de zaak.' Ik dankte hem heel hartelijk en reed naar huis.
En dan nu: even niks. Even prutsen. Even lezen. Even mijn hoofdpijn wegwerken. Nog één sinterklaasgedicht maken en dan vanavond naar mijn moeder. Want er is knipgroep. Dan worden de laatste puntjes van vandaag op de I gezet. Of eigenlijk er af gehaald...
4 opmerkingen:
Onze levens lopen een beetje langs dezelfde lijn deze week zie ik: morgen moet mijn Suusje naar de garage wegens hortjes en stootjes en vrijdagochtendvroeg mag ik voor mijn tweede wortelkanaalbehandeling naar de endodontoloog. En maandag naar de tandarts om te kijken of de stiften van die twee tanden aangepast moeten worden. Het leven gaat niet over rozen, euh, puntjes!
de garagehouder heeft zeker je blog van de tandarts gelezen ,van die rekeningen...Hij dacht,misschien maakt ze wel goeie reclame voor mij......Goed gedacht..... Lieve groet kus
Zou ook zeggen dat dat gewoon bij de garantie hoort hoor, zo'n reparatie binnen twee weken na aankoop.
Tjonge, jonge, wat een dag had jij zeg. Zit ik lekker te smullen met m'n collega's en jij zit een beetje te punteren. Ik ben benieuwd of die kapster ook bijgepunt heeft. Tot zo.
Een reactie posten