Magie

Ik las alle Harry Potter boeken, behalve de laatste, die staat op mijn verlanglijstje. Ik zag ook alle Harry Potter films, behalve de laatste, en daarom gingen we vanavond naar De Kolk.

De Kolk is het oude theater van Assen. En bij 'oud' moet je niet denken: grandeur à la Carré, de Groninger Stadschouwburg of wat dies meer zij... Bij oud moet je denken: helemaal af, op, versleten, uit de tijd. Daar is de eigenaar inmiddels ook achter gekomen en zelfs de gemeente was het er mee eens; De Kolk moest weg. Hij gaat dus binnenkort tegen de vlakte. Theatervoorstellingen worden er dit seizoen al niet meer gegeven. De grote zaal wordt nog gebruikt als bioscoopzaal maar ook daarvoor komt binnenkort een nieuwe lokatie.

Toen we binnen waren keek ik dus eens extra goed om me heen. Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn nietwaar? Ooit stond ik zelf op dat podium in verband met een presentatie van mijn oude werk, samen met Ome Willem; Edwin Rutten himself. Dat was absoluut geen genoegen, kan ik u verzekeren. De combinatie Donder-openbaar optreden is geen gelukkige. Ik keek verder en zag de rafels aan de stoelen, de oude -jaren zeventig- beschilderingen op de muren, de lampen uit een andere tijd. Het theater was op. Uitgeleefd. Niet bepaald een fijne ambiance voor een avondje uit.

Maar toen doofden de lichten en begon de film, de eerste scéne was zo pakkend dat ik mijn adem meteen al inhield. En toen kwam hij in beeld; Albertus Perkamentus. En ik zweer het je, toen hij begon te spreken verdween het hele theater om me heen. Heel vaag voelde ik nog wel dat Peer naast me zat. Maar ik was ergens anders, ik was op Zweinstein. Samen met Harry, Ron en Hermelien. Magisch was het. Ik kan niet anders zeggen. Want als je in staat bent theater De Kolk te laten verdwijnen; dan is dat pure magie.