donderdag, september 28

Amsterdam Impressies

In de trein van Groningen naar Zwolle zaten we naast twee vrouwen oet Bedum. Grünn. 'Ach, goan joe noar Amsterdam? Da's ja een prachtstad! Ik wol dat ik doar nog eens hen gun. Prachtig!'

Op het terras aan het water namen we koffie en een broodje. De zon scheen. De jassen gingen uit, de zonnebrillen op. 'Jawel,' verzuchtte Kronkels, 'dit is precies goed'.

Met de ervaring van de vorige keer nog in ons achterhoofd kochten we bij de Amsterdamse Vervoerder een dagkaart. Wat een plezier hebben we daarvan gehad. We hopten tram op, tram af. 'Ding, ding,' klonk de trambel en hup, daar gingen we weer. 'De Dam,' werd er omgeroepen. We stapten uit en gingen op zoek naar de Begijntjes.

Toen we, een beetje schuw en voorzichtig, de deur van het Begijnhof doorliepen hoorden we het meteen. Stilte. Midden in de stad en dan zo stil. Een prachtig hof is het. Een dorpje in de binnenstad. Een heerlijke plek om even te vertoeven. In het stiltecentrum waren zelfs de Amerikaanse toeristen echt stil. En dat wil best wat zeggen...

'Ding, ding', hup de tram weer in, richting Museumplein. We wandelden door de tuin van het Rijksmuseum en toen kwam Kronkels op het lumineuze idee dat we wel even 'De PC konden doen.' En dat deden we. Wat een stomme straat zeg. Overal staan auto's geparkeerd, en het heeft een uitstraling van nul. Maar dan wel al die dure, hele sjieke winkels. Rare jongens, die Amsterdammers. Ik probeerde Kronkels zo ver te krijgen dat ze bij Cartier, Armani en Frans Molenaar even net deed alsof ze er naar binnen ging, zodat ik daar een foto van kon maken. Ze wilde niet. Nou ja, volgende keer beter!

We gingen, met de benewagen dit keer, verder richting Albert Cuyp. Hij hield zich even verstopt maar gelukkig bracht de kaart van Amsterdam uitkomst. We slenterden over de markt en genoten van alles wat er te zien was. We kwamen er al snel achter dat je écht een gouden tas moet hebben, én een gouden riem én gouden schoenen. Anders ben je niet hip. Nou ja, dan maar niet hip. We dronken een geweldige koffie bij een Starbucks-achtige koffietent en toen...

'Ding, ding,' stonden we te wachten op lijn drie. En die kwam nie. Nou, dan nog maar een paar minuten wachten, misschien hadden we hem net gemist. Tegen de tijd dat wij het opgaven stonden een kleine twintig mensen te wachten op lijn drie. Maar die kwam dus echt, helemaal nie!

'Ding, ding,' lijn 14 bracht ons terug naar de Dam waar we over zouden stappen op lijn 17. Dat deden we maar die ging helemaal de verkeerde kant op. In plaats van naar de Prinsengracht gingen we naar het Centraal Station. Nou, wij zijn niet voor 1 gat te vangen hoor. We stapten uit, liepen een stukje doelloos om (provinciaaltjes hè) en stapten toen weer in precies dezelfde tram die ons terugbracht naar precies hetzelfde punt. En toen verder naar de Prinsengracht.

In de Jordaan klinkt geen 'Ding, ding'... We moesten lopen. Maar dat is in de Jordaan in het geheel geen straf. Charmant stukje Amsterdam daar. We vonden in één keer de winkel van twee jaar geleden waar ze de brievenstander niet meer hadden. Jammer. Ze hadden er wel een geweldige koelkastmagneet met de tekst: 'I'm having my period and can therefore legally kill you'. Ik vond hem te leuk om te laten liggen. Die komt vast nog wel eens van pas.

We liepen terug richting Prinsengracht en constateerden dat er 'hee, dat is raar!' geen rij stond bij het Anne Frank huis. 'Ze zijn vast net dicht,' dacht Kronkels hardop. 'Laten we er even langslopen,' zei ik. En even later zagen we dat ze én open waren tot 19.00 uur én de rijen waren verdwenen als sneeuw voor de zon.

Om zelf door de boekenkastdeur te lopen en de trap naar het Achterhuis te beklimmen is een hele bijzondere ervaring. En als je dan even later in het Achterhuis staat en beseft dat daar al die mensen hebben gewoond... als je de vloer hoort kraken onder je voeten en beseft dat ze zo stil moesten zijn dat er geen krakende vloeren te horen waren, als je de plaatjes van filmsterren ziet die Anne ophing en weet dat ze een maand voor de bevrijding overleden is... dan besef je het belang van dit huis. Opdat het nooit weer zal gebeuren.

We sloten de dag af door 'Ding, ding..' met de tram terug te gaan naar de Dam. Daar doken we Humphreys binnen en aten daar een zalig drie-gangen-diner. Kopje koffie na en toen nog één keer 'ding, ding...' terug naar het Centraal Station. Een topdag was het. Moe maar zeer voldaan. Volgend jaar maar weer denk ik!


klik hier voor foto's

7 opmerkingen:

Anoniem zei

En dan heb je kennelijk het belangrijkste - de reden waarom iedereen naar amsterdam gaat - gemist! Hint: kijk naar het symbool op de paaltjes.

Anoniem zei

O heerlijk zo'n dagje uit. Ik voel je voeten ;-)

Anoniem zei

Zo doe je dus Amsterdam in één dag.

Anoniem zei

Moet je zien wat je (ik) allemaal mist als je je ogen alleen op de winkels richt!!

Oh en dat magneetje, die zou ik ook echt meegenomen hebben :D

Heerlijke dag gehad dus!
Vandaag voetenbadje??

Algje zei

Ik zie jullie daar helemaal voor me. Kijkend, genietend, wapperend met kaart, zoekend naar juiste tram. Dank voor t mooie verslag.

Anoniem zei

Zelfs op een terrasje zonder jas in de zon, dan kan de dag niet meer stuk he! Mooi verslag

Anoniem zei

Twas errug gezellig. Over zes maanden wéér hadden we toch afgesproken he? (Vondelpark, Madame Taussaud, de Jordaan maar dan véél uitgebreider...)