Stoffe jongens

Sommige avonden zijn lekker. Sommige avonden saai. Maar een avond dat je doodmoe thuis komt met kramp in je kaken van het lachen; dat komt niet ècht vaak voor. Tenzij Bert Visscher natuurlijk. En gisteravond gingen we naar de try-out van zijn allernieuwste show; Stoffe Jongens.

Het was de tweede avond dat hij de show speelde voor publiek. Er ging dus het een en ander fout. We zagen hem af en toe terugspoelen, af en toe roepen: 'Eh... even in mijn map kijken', af en toe ongeduldig wachten op een geluid dat niet kwam of een urn die niet op tijd op kwam rijden (ja, dat moet je inderdaad gezien hebben). Maar wat we vooral zagen was een werkelijk prachtig decor en een weergaloos goede Visscher. Sneller dan ooit tevoor en nog steeds onvermoeibaar. Bij iedere show denk je: 'hij wordt toch ook een dagje ouder? De volgende show zal toch wel ietsjes rustiger zijn?' Nee dus.

Collega Kronkels zat naast me te schudden van de lach. Af en toe voelde ik de hele rij stoelen heen en weer bewegen als onze hele rij letterlijk dubbelsloeg van het lachen. En als er dan weer zo'n daverend goeie grap voorbij kwam zei ze: 'Onthou jij deze?' Zo probeerden we de show vast te houden. Dat lukte niet echt. Maar je hebt er toch wel eentje onthouden Donder? Ja hoor, eentje wel. 'Mijn volgende relatie is met een fles Sanex... die irriteert tenminste niet!'

Het advies is duidelijk: ga naar deze show mensen. Als je kaarten kunt krijgen; ga. Tenzij je zo geïrriteerd raakt van de drukte van Bertje Vis dat je zelf bij voorbaat al Sanex nodig hebt. Blijf dan vooral thuis. Want in dàt geval kon dit voor jou wel eens de allerergste Bertje Vis ooit zijn!