Jongetjes

Twee jongetjes stonden bij een stuw. Het ene jongetje, links op de foto, was bijna 56 jaar jong. Het andere jongetje was nóg jonger. Nog maar 44 jaar was hij. Peer en Chris. Ze stonden samen te kijken naar een tak in het water. De tak zat vast, op het randje van de stuw.

'We gaan hem loshalen!' riep jongetje Chris enthousiast.
'Goed plan!' zei jongetje Peer met de pret al in zijn ogen.
Op een bankje, buiten beeld, zat ik, samen met mijn moeder en zus uit te rusten van onze fietstocht.
'Dit gaat leuk worden,' zei mijn moeder. Zus en ik knikten instemmend.

Jongetje Chris had een plan bedacht. Hij liep van de stuw af en plukte daar een enorme hand vol gras.
'Die laat ik dan achter ons in het water vallen,' riep hij naar jongetje Peer, 'en dan sleurt het gras het takje misschien wel mee!'
Het plan werd uitgevoerd. En mislukte totaal. Het gras dreef, heel bijzonder, de verkeerde kant op. Maar jongetjes geven niet snel op...

'Probeer het nog een keer!' riep jongetje Peer. En dat deed jongetje Chris. Hij plukte weer een hand vol gras en liet het, precies op de juiste plek, in het water vallen. Het gras bleef achter de tak hangen maar sleurde hem niet mee. Weer mislukt...

Ik kon het niet langer aanzien, stond op, pakte een lange tak en liep naar de stuw. 'Heren! Aan de kant! Ik ga het oplossen' sprak ik met gezag. De beide jongetjes keken naar mij, naar de tak in mijn hand en naar de tak in het water.
'Let op, daar gaat ie!' ik bukte voorover en wipte met mijn tak de vastzittende tak over het randje. 'Plons' ging het, en daar dreef hij weg.

Naast me stonden de twee jongetjes met gemengde gevoelens me aan te kijken. Hun 'probleem' was opgelost. Maar nou was het probleem opgelost! En dat was nou toch eigenlijk ook weer niet de bedoeling. Ik zag het gebeuren en wierp vervolgens mijn tak in het water. En die bleef, precies op de goede plek, vastzitten in de stuw.