Het was 25 november 1999. Toen ik het cadeautje uitpakte kwam een pen tevoorschijn. Ik begon te glimlachen. 'Zodat je wel blijft schrijven,' verduidelijkte hij. Ik knikte. 'Want dat moet je echt doen hoor, blijven schrijven! Als het geen D'ondersteen-stukjes meer zijn, dan maar wat anders... 'Ik knikte nog een keer.Jarenlang had hij, als redacteur van het personeelsblad, mijn columns beoordeeld. Wat was begonnen als 'ik wil wel eens een stukje schrijven' was uitgegroeid tot een maandelijkse column in een organisatie met 10.000 lezers. Kritische stukjes overgoten met een vleug humor, dat was het idee. Vandaar ook de naam, omdat de onderste steen soms boven moest. Hij was altijd aardig, de redacteur, maar ook duidelijk. 'Té lang!' was een oordeel dat ik vaak te horen kreeg. 'Te veel informatie, wat wil je nou eigenlijk zeggen?, te weinig pit in de staart, teveel tussenzinnen, te lang, te lang, te lang...' Maar hij bracht het altijd op een vriendelijke en vooral opbouwende manier. Ik heb veel van hem geleerd. Heel veel. En toen ging D'ondersteen weg bij die organisatie. Ik moest verder. Hij bleef.
Tijdens mijn afscheid hadden we iets nieuws bedacht. Ik schreef nog één keer een D'ondersteentje en hij las hem, en publiek, voor. Dat vond hij niet echt leuk om te doen. Hij was niet zo van op de voorgrond. Maar hij deed het wel. En na die allerlaatste column kreeg ik van hem de pen. Omdat ik moest blijven schrijven.
En dat deed ik. Dat weet u. Ik schreef altijd. In dagboeken. In brieven. In verslagen. En, sinds augustus 2003, in dit weblog. De redacteur van destijds verloor ik uit het oog. Maar niet uit het hart. En toen ik afgelopen zondag een oud-collega tegenkwam vroeg ik hoe het met hem was. Hij blijkt nog steeds te werken bij die organisatie waar ik wegging. 'Heb je zijn emailadres voor me?' vroeg ik de oud-collega. Dat had ze natuurlijk niet zo bij de hand. Maar vandaag zat ie in mijn mailbox.
En zojuist stuurde ik hem een mailtje. Over een pen. En waar dat allemaal toe kan leiden.
7 opmerkingen:
Je bent dus geen dondersteen maar een onderste steen. Dát verduidelijkt de zaak!
Ik mag een boon worden als ik die letters een keer goed intyp.
Leuke historie!
Goed dat er mensen onderweg zijn die een steentje bijdragen aan je ontwikkeling.
Ik wed dat hij zit te glunderen nu :-)
Dat zal hij zeker dit ook nu wel aan het lezen zijn...en je heel goed vinden denk ik!! want ik vind dat je altijd zeer gevat en goed schrijft!! Ben al jaren fan :-)
Jaaa die tussenzinnen, grinnik. Gaat hij nou ook een trouw logbezoeker worden?
En natuurlijk de link naar je blog!
Een reactie posten